تشنه ی چشماتم منو سیرابم کن

منو با لالایی دوباره خوابم کن

بگو این آرامش تا ابد پا برجاست

حالا که برق عشق تو نگاهت پیداست...

 

افتخارم این است که بودنم هرگز برای کسی مایه ی اشک نبوده

چه غم اگر کسانی که بودنشان مایه ی اشک است تاب نیاورند این بودن را...

که نبودنم شود بهانه ی اشک

برای چشمانی که با اشک بیگانه اند...